سفر همواره حس زندگي دوباره، اميد و رها شدن از مشغله‌هاي روزانه را با خود به همراه دارد. بنابراين اغلب متخصصان، سفر را به همه افراد به ويژه سالمندان، معلولان و جانبازان توصيه مي‌كنند؛ ليكن موضوع اصلي اين است كه براي معلولان و افرادي كه به لحاظ جسمي مشكلاتي دارند، در شبكه چکیده کامل
سفر همواره حس زندگي دوباره، اميد و رها شدن از مشغله‌هاي روزانه را با خود به همراه دارد. بنابراين اغلب متخصصان، سفر را به همه افراد به ويژه سالمندان، معلولان و جانبازان توصيه مي‌كنند؛ ليكن موضوع اصلي اين است كه براي معلولان و افرادي كه به لحاظ جسمي مشكلاتي دارند، در شبكه گردشگري ايران جايگاهي تعريف نشده است. بسیاری از فضاهای شهری و عمومی فاقد امکانات مناسب بوده و استفاده از آنها برای معلولان دشوار است و افراد معلول با شرایط فعلی فرصت‌های کمتر و یا بسیار محدودی برای لذت بردن از فعالیتهای گردشگری دارند؛ بنابراين در حال حاضر این نوع از گردشگری نیازمند توجه بیشتری است. با توجه به ثبت جهاني شهر يزد توسط يونسكو اين امر، اهميت بيشتري يافته است. از اين روي هدف از این پژوهش طراحی و مدل‌سازی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری معلولین در شهر يزد مي‌باشد. در ابتدا با مرور پیشینه پژوهش‌هاي انجام شده، 15 عامل به عنوان عوامل مؤثر در توسعه گردشگری معلولین شناسایی شد که پس از مصاحبه با خبرگان به 13 عامل رسید. سپس با استفاده از تکنیک‌های نگاشت شناختی و مدل‌سازی ساختاری تفسیری مدلي از عوامل مؤثر طراحي شد. در این پژوهش مشخص شد كه نقش دولت در ترویج گردشگری معلولین، سیستم حمل و نقل مناسب و طراحی شده ویژه معلولین و امنیت مهم‌ترین عوامل در توسعه گردشگري معلولين مي‌باشند.
پرونده مقاله
شرکت در فعالیتهای گردشگری، حق مسلم همه افراد جامعه از جمله افراد دارای معلولیت است. اما در این میان، گاهی عواملی مربوط به فرد دارای معلولیت یا مناسب نبودن فضای اجتماعی برای پذیرش این افراد، مانع از مشارکت این قشر در فعالیتهای گردشگری میشود. در این راستا، پژوهش حاضر د چکیده کامل
شرکت در فعالیتهای گردشگری، حق مسلم همه افراد جامعه از جمله افراد دارای معلولیت است. اما در این میان، گاهی عواملی مربوط به فرد دارای معلولیت یا مناسب نبودن فضای اجتماعی برای پذیرش این افراد، مانع از مشارکت این قشر در فعالیتهای گردشگری میشود. در این راستا، پژوهش حاضر در تلاش است تا این عوامل را (تحت عنوان عوامل رفتاری) شناسایی کرده و نقش آنها را در توسعه گردشگری دسترسپذیر برای افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی بررسی نماید. پژوهش حاضر، با رویکرد ترکیبی، در دو مرحله کیفی (شناسایی مؤلفهها و عوامل رفتاری از طریق مصاحبه با خبرگان حوزه گردشگری و معلولیت) و کمّی (طراحی پرسشنامه بر مبنای شاخصهای مستخرج از مرحله کیفی و توزیع آن در میان گردشگران دارای معلولیت در شهر تهران) انجام گرفته است. مرحله اول با استفاده از روش تحلیل محتوا و نرمافزار Maxqda2018 انجام پذیرفت. در مرحله دوم، روش حداقل مربعات جزئی و نرمافزار اسمارت. پی. ال.اس.3 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که عوامل رفتاری در دو دسته اصلی «عوامل فردی» (ویژگیهای شخصی افراد دارای معلولیت و ادراک این افراد از تعامل با محیط) و «عوامل میانفردی» (مسئولیت عمومی نسبت به افراد دارای معلولیت، آموزش جامعه، وابستگی افراد دارای معلولیت به همراه و ایجاد حس مثبت در این افراد) بر توسعه گردشگری دسترسپذیر برای معلولین جسمی حرکتی تأثیر میگذارند.
پرونده مقاله
از دیرباز مطالعه محدودیت ها در زمینه فراغت مطرح بوده است، ولی اخیراً تحقیقات دانشگاهی که به بررسی این محدودیت ها در حوزه گردشگری و معلولان می پردازند، رو به فزونی است. اگر چه با وجود این رشد، تحقیقات صرفاً به شناسایی و تبیین موانع و محدودیت ها پرداخته‌اند؛ لذا، برخلاف ت چکیده کامل
از دیرباز مطالعه محدودیت ها در زمینه فراغت مطرح بوده است، ولی اخیراً تحقیقات دانشگاهی که به بررسی این محدودیت ها در حوزه گردشگری و معلولان می پردازند، رو به فزونی است. اگر چه با وجود این رشد، تحقیقات صرفاً به شناسایی و تبیین موانع و محدودیت ها پرداخته‌اند؛ لذا، برخلاف تحقیقات مشابه داخلی، تحقیق حاضر با رویکردی متفاوت سعی دارد تا موضوع را از زاویه دیگری بررسی نموده و تأثیر این محدودیت ها را در جامعه هدف مورد بررسی قرار دهد؛ لذا با اقتباس از تحقیق لی و همکاران (2012)، هدف اصلی این تحقیق مطالعه تأثیر محدودیت ها و موانع ادراک شده گردشگری بر تمایل معلولان جسمی شهر تهران به گردشگری با رویکرد نظریه درماندگی سلیگمن است. تحقیق پیش رو از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است. داده های موردنیاز از طریق پیمایش و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. جامعه آماری پژوهش کلیه معلولین جسمی حرکتی، ضایعه نخاعی و جانبازان در شهر تهران بودند و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 383 نفر انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد محدودیت‌های گردشگری ادراک شده از سوی افراد معلول، تمایل آنان به گردشگری را تحت تأثیر قرار می دهد. از سوی دیگر، این محدودیت ها بر درماندگی آموخته شده آن ها تأثیر مثبت دارد. و نهایتا اینکه درماندگی آموخته¬شده از سوی افراد معلول، تمایل آنان را به گردشگری تحت تأثیر قرار می دهد. نتایج پژوهش حاضر می تواند از سوی نهادهای مربوطه همچون شهرداری ها و سازمان های مسئول در حوزه مدیریت شهری و نیز نهادهای متولی امور معلولین، مورد بهره¬برداری قرار گیرد.
پرونده مقاله
